Als we vrijdag 25 juli zitten te ontbijten in de wintertuin van het Lido liggen we te dobberen voor de haven van Holyhead in Wales. Het waait stevig en we zitten eigenlijk te wachten tot kapitein Jeroen omroept dat het feest vandaag niet doorgaat. Maar zover komt het niet, er komt een tugboot om ons te helpen en het boeganker wordt een stukje neergelaten om de snelheid te remmen. We glijden keurig naar de pier, alleen een uur later. We gaan ook een uur later weg. En we hebben de hele dag mooi weer, maar inderdaad een graadje of 14-15. Vanuit HOLYHEAD, een eilandje (oud Romeins fort) dat met een causeway is verbonden met hetIsle of Angleseyaan de noordkust van Wales, gaan we naar Caernarfon aan de oostkust van Menai Strait, op het vaste land van Wales tegenover Anglesey. Het Romeinse fort Segontium werd rond het jaar80 gesticht en werd tot de 5e eeuw bezet. Daarna werd Caernarfon een deel van het Kingdom of Gwynedd. Eind 11e-eeuw gaf Willem de Veroveraar opdracht in Caernarfon een burcht te bouwen als onderdeel van een poging het gebied te veroveren. Het lukte hem niet en het grootste deel van Wales bleef tot rond 1283 onafhankelijk. In de 13^e eeuw weigerde Llywelyn ap Gruffudd, de heerser van Gwynedd, eer te bewijzen aan Edward I en dat leidde tot de Engelse verovering Gwynedd. Caernarfon Castle werd daarna gebouwd; een van de grootste en meest imposante forten die door de Engelsen in Wales zijn gebouwd. Toen de Tudor dynasty op de Engelse troon kwam hielden de vijandelijkheden op en verviel het kasteel. Tegenwoordig is het een bloeiend stadje met een drukke haven en jachthaven en het is ook buiten de middeleeuwse wallen gegroeid. In 1963 verleende Queen Elizabeth de status Royal Borough en dat werd in 1974 veranderd in Royal Town. Met de andere door Edward gebouwde forten vormt het een UNESCO Werelderfgoed (we blijven ze tegenkomen deze reis). Hier werd in de jaren zestig Prince Charles gekroond tot Prins van Wales. We lopen wat rond, leuk marktje en een swingbridge naar de andere kant van de rivier. Op de terugweg rijden we met een tamelijke rotgang langs het station met de lange naam die ik maar niet overtik. Op de foto kunnen jullie dat er misschien zelf uithalen. We worden uitgezongen door een grietje van 17 uit Anglesey met een stem als een klok en de hele touwtjesploeg die ons losmaakt zwaait ons uit (ook nog niet vaak meegemaakt). We varen rond zes uur.

Zondag de 26e is het grijs en miezerig als we voor anker gaan bij Ilfracombe. ILFRACOMBE is een stadje met ruim 10.000 inwoners aan de noordkust van Devon. Het geniet enige bekendheid als badplaats. We moeten de tender gebruiken om aan wal te gaan. Dat is geen probleem, maar de kade opkomen vereist het beklimmen van een steile en gladde stenen trap )verdieping of drie hoog. Jan gaat even foto´s maken, ik ga mee terug met de tender want het voelt niet goed dus doe ik het niet. Jan komt later terug met mooie foto´s van drooggevallen havens, een bloemrijke telefooncel en het beeld van Damien Hirst, Verity, dat 65 foot hoog is. In het verleden was Ilfracombe een van de belangrijkere havens aan het Kanaal van Bristol. Het is al sinds de 13e eeuw als zodanig bekend (de Trinity-kerk is uit die tijd), en er wordt beweerd dat het plaatsje de oudste werkende vuurtoren van Engeland heeft (minstens 650 jaar oud). Er brandde vanaf het midden van de 17^e eeuw een vuur op de 14^e eeuwse kapel op Lantern Hill. De huidige vuurtoren werd in 1819 door Trinity House (verantwoordelijk voor alle Britse vuurtorens) geïnstalleerd. De kapel werd ook lang gebruikt als vuurtorenwachtershuis maar later verwaarloosd. In 1962 werd het gerestaureerd door de lokale Rotary Club en die zorgt er ook voor dat bezoekers in de zomermaanden welkom zijn. Tot de 19e eeuw bleven zeehandel en visvangst de belangrijkste bronnen van bestaan, maar sinds de Victoriaanse tijd is het toerisme in opkomst. De haven wordt tegenwoordig door vissersschepen en pleziervaartuigen gebruikt. Af en toe piept de zon even door de wolken, maar het waait behoorlijk en de buien volgen elkaar op. We varen al weer weg rond drie uur. Vanavond is het laatste nette-pakken-diner van deze cruise. Het is lang niet vol, want de golven zijn tamelijk hoog en dat bevordert bij een aantal mensen de eetlust niet.

We hebben een stevige storm op het eerste stuk en het giet, zoals dat de hele dag al goot, we worden tot Landsend aardig door elkaar geschommeld, maar als de koers veranderd hebben we er minder last van. Bij aankomt bij de Kanaaleilanden op 27 juli blijkt het ook daar stevig te waaien (staartje van de depressie) en het giet. De tenders beginnen om een uur of tien met varen. We liggen aan de luwe oostkant van het eiland tegenover de stad en tussen Guernsey en Herm in. Sark is op droge momenten (die zijn er af en toe ook) goed te zien. We hebben geen zin in een nat pak, dus blijven we rustig aan boord, misschien later op de dag nog even naar de wal. Gelukkig kennnen we Guernsey, Herm en Sark, dus we missen niks. SAINT PETER PORT is de hoofdplaats van het eiland Guernsey, een van de Kanaaleilanden onder de Franse kust. Het Baljuwschap Guernsey, waartoe ook de eilanden Alderney, Herm en Sark behoren, is Brits Kroonbezit en hoort niet bij het Verenigd Koninkrijk. Het andere grote Kanaaleiland Jersey vormt met enkele onbewoonde kleine eilandgroepen het Baljuwschap Jersey. Saint Peter Port heeft het 13^e eeuwse Castle Cornet en behalve een standbeeld van Queen Victoria staat er een standbeeld van Victor Hugo die hier in ballingschap woonde in Hauteville House (nu een museum) waar hij onder meer in 1862 Les Misérables schreef. Het getijdeverschil hier is 7 tot 11 meter en de haven staat dan ook regelmatig droog. Wij moeten daarom tenderen. We blijven hier tot na middernacht; dit in verband met het tij.

Arriving in Holyhead on Saturday 25 July is not very easy because of the wind, we need a tugboat to assist and arrive an hour late, but we also leave an hour later, so no problem. From HOLYHEAD on the Isle of Angelsey on the northshore of Wales, we visit Caernarfon on the eastcoast of Menai Strait and opposite Angelsey. The Roman fortSegontium was established around AD80 and it was occupied the 5th century, after which Caernarfon became part of the Kingdom of Gwynedd. In the late 11th century, William the Conqueror ordered the construction of a motte at Caernarfon, as part of an attempt at conquering the region. He was unsuccessful and most of Wales remained independent until around 1283. In the 13th century, Llywelyn ap Gruffudd, ruler of Gwynedd, refused to pay homage to Edward I prompting the English conquest of Gwynedd. This was followed by the construction of Caernarfon Castle, one of the largest and most imposing fortifications built by the English in Wales. The ascent of the Tudor dynasty to the throne of England eased hostilities and resulted in Caernarfon Castle falling into a state of disrepair. Today the town has a thriving harbour and marina and has expanded beyond its medieval walls. The status of Royal Borough was granted by Queen Elizabeth II in 1963 and emended to Royal Town in 1974. Together with three other castles built by Edward Caernarfon is a World Heritage site. The walled town is lovely with a market and a swing bridge. On the way back we pass the railway station with the long name (Google it, Bernie) . The sail away is accompanied by a 17 yeart old singer from Angelsey and all the men that assist with the lines are waving goodbye. We leave at 6 pm. The weather was beautiful today but only 15 C.

ILFRACOMBE is a seaside resort on the North Devon coast, England with a small harbour, surrounded by cliffs. We arrive there on a grey and wet Sunday. We need to use tenders again. The dock we have to climb is very high and slippery. Jan is brave enough to do that, I return to the ship. In the past Ilfracombe was an important harbor on the Bristol Channel. Nowadays the harbor is used by fishing boats and as a marina. The 13th-century parish church, Trinity, and the St Nicholas's Chapel (a lighthouse) on Lantern Hill, have been joined by the Damien Hirst owned statue, Verity, as points of interest. Since at least the mid-seventeenth century a light has been displayed from the fourteenth-century chapel atop Lantern Hill, to guide ships entering the harbour. The light remains operational, and is said to be Britain's oldest lighthouse. The current lantern was installed by Trinity House in 1819. The chapel was in use as lighthouse keepers cottage and was restored in 1962 by the local Rotary Club, under whose auspices the chapel is open to visitors in the summer months. We sail at 3 pm and have our last gala dinner this cruise.

On our way to the Channel Islands we have a rough sea. And arriving there we can hardly see the island because of the rain. The worse summer storm in a long time was over Western Europe this weekend. SAINT PETER PORT is the capital of the island of Guernsey, one of the Channel Islands near the French Coast. The Baliwick of Guernsey (with the islands of Alderney, Herm and Sark) is a Crown Dependency and not part of the United Kingdom. the other big Channel Island of Jersey is another Bailiwick with some uninhabited island groups. Saint Peter Port has Castle Cornet dating back to the 13^th century. There are statues of Queen Victoria and Victor Hugo, who lived here in Hauteville House (now a museum) when he was in exile. Here he wrote Les Misérables (known to some of you as Les Mis) in 1862. The difference in tides is big here, between 7 and 11 meters (between 21 and 33 inches) so we have to use the tenders. They start at 10 am and will run till 8:30 pm. We’ll stay here until after midnight. We have (not yet) been ashore because of the rain, maybe later this afternoon or not. We have been to all these islands, so we are not missing anything. Oh, Dawn & Bernie, Holland America has stroopwafels in the Exploration Café!