Fotoboek / Photobook

Ons fotoboek is naar de drukker, maar het kan ook online bekeken worden op de link http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-delen/46796ff5-50c4-41e5-b949-3ac19ebe715e . Wie in de buurt van IJlst komt, is van harte elkom om te komen kijken hoe het er in het echt uitziet. Altijd welkom.

Our photobook went to the printer this morning. We expect to have it as a real book at the end of the week. So whoever has a chance to come looking at it in IJlst, is welcome. Otherwise check it out online via http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-delen/46796ff5-50c4-41e5-b949-3ac19ebe715e

De laatste cruisedagen naar IJmuiden / Back to IJmuiden

Het bleef van dat weer op Guernsey, we zijn dus niet de wal op geweest. Voor we naar bed gaan zetten we de klok een uur vooruit zodat we weer Nederlandser tijd hebben. En ons vertrek hebben we gemist. Dat zou rond 0:30 op 28 juli zijn, maar we vermoeden dat het nog later is geworden (kapitein zich verslapen?

En dan is het ineens woensdag 29 juli. We worden wakker als we de pieren van IJmuiden binnenvaren (AAIMOEDEN zeggen Amerikanen en Canadezen). We hebben tijd genoeg om nog te ontbijten en Balinese Trees haalt weer heel lief koffie en thee voor ons, zoals ze dat twee weken lang deed. Terug in de hut komen steward Petrus en zijn maatje alvast het bed afhalen. Groen 2 wordt om 8:50 omgeroepen en bij die groep horen wij. Die kleuren maken dat je je koffer gemakkelijk terugvindt. De koffers staan namelijk in de aankomsthal op kleur gesorteerd klaar om op te pikken. Het weer heeft besloten ook vandaag nog fris te blijven dus we waaien even uit voor enkele minuutjes later Cora en Peter komen aanrijden met twee auto’s. We drinken gevieren even koffie en dan rijden zij met hun eigen auto terug naar huis en wij door de Velsertunnel naar het noorden. Overal omgewaaide bomen en heel veel afgewaaide takken. Bijna thuis een paar boodschappen opgepikt en dan wordt alles weer gewoon.

Als het fotoboek klaar is zal ik de link ook weer op de site zetten, zodat jullie kunnen kijken. Iedereen bedankt voor de reacties en tot een volgende keer.

The weather in Guernsey stayed the same all day, so we did not go ashore. We enjoyed looking at the ferries to Herm and Sark and to Town as the locals call it. We have to put the clock one hour forward as we go back to the local time at home. In the morning of our second sea day we have a mariners reception where people with a certain amount of actual cruise days receive a medal. We got ours in bronze, but there were two people getting a platinum one (over 1000 days). After that there was a very nice Mariners lunch. Again the temperature is too low to be outside much, so we finish our books, have coffee, pick the recipes from the Culinary Arts Centre (so new one to come Joy and Dawn).Before midnight we have to put our bags outside. We will leave the ship in the last lot between 8:45 and 9:15.

We wake up when we arrive in IJmuiden. Enough time for breakfast because it is almost 9 am before we have to leave. Our friends arrive with our car and theirs and the four of us have coffee somewhere in Ijmuiden. Driving to the north we see a lot of trees broken bij the storm that hit the Netherlands this weekend. And those stroopwafels are always on board we can tell you, I just never noticed before.

After finishing the next photobook I will publish the link to view it online here. You have to wait a couple of weeks for that. Thanks for your reactions, enjoyed it.

Holyhead, Ilfracombe en Saint Peter Port

Als we vrijdag 25 juli zitten te ontbijten in de wintertuin van het Lido liggen we te dobberen voor de haven van Holyhead in Wales. Het waait stevig en we zitten eigenlijk te wachten tot kapitein Jeroen omroept dat het feest vandaag niet doorgaat. Maar zover komt het niet, er komt een tugboot om ons te helpen en het boeganker wordt een stukje neergelaten om de snelheid te remmen. We glijden keurig naar de pier, alleen een uur later. We gaan ook een uur later weg. En we hebben de hele dag mooi weer, maar inderdaad een graadje of 14-15. Vanuit HOLYHEAD, een eilandje (oud Romeins fort) dat met een causeway is verbonden met hetIsle of Angleseyaan de noordkust van Wales, gaan we naar Caernarfon aan de oostkust van Menai Strait, op het vaste land van Wales tegenover Anglesey. Het Romeinse fort Segontium werd rond het jaar80 gesticht en werd tot de 5e eeuw bezet. Daarna werd Caernarfon een deel van het Kingdom of Gwynedd. Eind 11e-eeuw gaf Willem de Veroveraar opdracht in Caernarfon een burcht te bouwen als onderdeel van een poging het gebied te veroveren. Het lukte hem niet en het grootste deel van Wales bleef tot rond 1283 onafhankelijk. In de 13^e eeuw weigerde Llywelyn ap Gruffudd, de heerser van Gwynedd, eer te bewijzen aan Edward I en dat leidde tot de Engelse verovering Gwynedd. Caernarfon Castle werd daarna gebouwd; een van de grootste en meest imposante forten die door de Engelsen in Wales zijn gebouwd. Toen de Tudor dynasty op de Engelse troon kwam hielden de vijandelijkheden op en verviel het kasteel. Tegenwoordig is het een bloeiend stadje met een drukke haven en jachthaven en het is ook buiten de middeleeuwse wallen gegroeid. In 1963 verleende Queen Elizabeth de status Royal Borough en dat werd in 1974 veranderd in Royal Town. Met de andere door Edward gebouwde forten vormt het een UNESCO Werelderfgoed (we blijven ze tegenkomen deze reis). Hier werd in de jaren zestig Prince Charles gekroond tot Prins van Wales. We lopen wat rond, leuk marktje en een swingbridge naar de andere kant van de rivier. Op de terugweg rijden we met een tamelijke rotgang langs het station met de lange naam die ik maar niet overtik. Op de foto kunnen jullie dat er misschien zelf uithalen. We worden uitgezongen door een grietje van 17 uit Anglesey met een stem als een klok en de hele touwtjesploeg die ons losmaakt zwaait ons uit (ook nog niet vaak meegemaakt). We varen rond zes uur.

Zondag de 26e is het grijs en miezerig als we voor anker gaan bij Ilfracombe. ILFRACOMBE is een stadje met ruim 10.000 inwoners aan de noordkust van Devon. Het geniet enige bekendheid als badplaats. We moeten de tender gebruiken om aan wal te gaan. Dat is geen probleem, maar de kade opkomen vereist het beklimmen van een steile en gladde stenen trap )verdieping of drie hoog. Jan gaat even foto´s maken, ik ga mee terug met de tender want het voelt niet goed dus doe ik het niet. Jan komt later terug met mooie foto´s van drooggevallen havens, een bloemrijke telefooncel en het beeld van Damien Hirst, Verity, dat 65 foot hoog is. In het verleden was Ilfracombe een van de belangrijkere havens aan het Kanaal van Bristol. Het is al sinds de 13e eeuw als zodanig bekend (de Trinity-kerk is uit die tijd), en er wordt beweerd dat het plaatsje de oudste werkende vuurtoren van Engeland heeft (minstens 650 jaar oud). Er brandde vanaf het midden van de 17^e eeuw een vuur op de 14^e eeuwse kapel op Lantern Hill. De huidige vuurtoren werd in 1819 door Trinity House (verantwoordelijk voor alle Britse vuurtorens) geïnstalleerd. De kapel werd ook lang gebruikt als vuurtorenwachtershuis maar later verwaarloosd. In 1962 werd het gerestaureerd door de lokale Rotary Club en die zorgt er ook voor dat bezoekers in de zomermaanden welkom zijn. Tot de 19e eeuw bleven zeehandel en visvangst de belangrijkste bronnen van bestaan, maar sinds de Victoriaanse tijd is het toerisme in opkomst. De haven wordt tegenwoordig door vissersschepen en pleziervaartuigen gebruikt. Af en toe piept de zon even door de wolken, maar het waait behoorlijk en de buien volgen elkaar op. We varen al weer weg rond drie uur. Vanavond is het laatste nette-pakken-diner van deze cruise. Het is lang niet vol, want de golven zijn tamelijk hoog en dat bevordert bij een aantal mensen de eetlust niet.

We hebben een stevige storm op het eerste stuk en het giet, zoals dat de hele dag al goot, we worden tot Landsend aardig door elkaar geschommeld, maar als de koers veranderd hebben we er minder last van. Bij aankomt bij de Kanaaleilanden op 27 juli blijkt het ook daar stevig te waaien (staartje van de depressie) en het giet. De tenders beginnen om een uur of tien met varen. We liggen aan de luwe oostkant van het eiland tegenover de stad en tussen Guernsey en Herm in. Sark is op droge momenten (die zijn er af en toe ook) goed te zien. We hebben geen zin in een nat pak, dus blijven we rustig aan boord, misschien later op de dag nog even naar de wal. Gelukkig kennnen we Guernsey, Herm en Sark, dus we missen niks. SAINT PETER PORT is de hoofdplaats van het eiland Guernsey, een van de Kanaaleilanden onder de Franse kust. Het Baljuwschap Guernsey, waartoe ook de eilanden Alderney, Herm en Sark behoren, is Brits Kroonbezit en hoort niet bij het Verenigd Koninkrijk. Het andere grote Kanaaleiland Jersey vormt met enkele onbewoonde kleine eilandgroepen het Baljuwschap Jersey. Saint Peter Port heeft het 13^e eeuwse Castle Cornet en behalve een standbeeld van Queen Victoria staat er een standbeeld van Victor Hugo die hier in ballingschap woonde in Hauteville House (nu een museum) waar hij onder meer in 1862 Les Misérables schreef. Het getijdeverschil hier is 7 tot 11 meter en de haven staat dan ook regelmatig droog. Wij moeten daarom tenderen. We blijven hier tot na middernacht; dit in verband met het tij.

Arriving in Holyhead on Saturday 25 July is not very easy because of the wind, we need a tugboat to assist and arrive an hour late, but we also leave an hour later, so no problem. From HOLYHEAD on the Isle of Angelsey on the northshore of Wales, we visit Caernarfon on the eastcoast of Menai Strait and opposite Angelsey. The Roman fortSegontium was established around AD80 and it was occupied the 5th century, after which Caernarfon became part of the Kingdom of Gwynedd. In the late 11th century, William the Conqueror ordered the construction of a motte at Caernarfon, as part of an attempt at conquering the region. He was unsuccessful and most of Wales remained independent until around 1283. In the 13th century, Llywelyn ap Gruffudd, ruler of Gwynedd, refused to pay homage to Edward I prompting the English conquest of Gwynedd. This was followed by the construction of Caernarfon Castle, one of the largest and most imposing fortifications built by the English in Wales. The ascent of the Tudor dynasty to the throne of England eased hostilities and resulted in Caernarfon Castle falling into a state of disrepair. Today the town has a thriving harbour and marina and has expanded beyond its medieval walls. The status of Royal Borough was granted by Queen Elizabeth II in 1963 and emended to Royal Town in 1974. Together with three other castles built by Edward Caernarfon is a World Heritage site. The walled town is lovely with a market and a swing bridge. On the way back we pass the railway station with the long name (Google it, Bernie) . The sail away is accompanied by a 17 yeart old singer from Angelsey and all the men that assist with the lines are waving goodbye. We leave at 6 pm. The weather was beautiful today but only 15 C.

ILFRACOMBE is a seaside resort on the North Devon coast, England with a small harbour, surrounded by cliffs. We arrive there on a grey and wet Sunday. We need to use tenders again. The dock we have to climb is very high and slippery. Jan is brave enough to do that, I return to the ship. In the past Ilfracombe was an important harbor on the Bristol Channel. Nowadays the harbor is used by fishing boats and as a marina. The 13th-century parish church, Trinity, and the St Nicholas's Chapel (a lighthouse) on Lantern Hill, have been joined by the Damien Hirst owned statue, Verity, as points of interest. Since at least the mid-seventeenth century a light has been displayed from the fourteenth-century chapel atop Lantern Hill, to guide ships entering the harbour. The light remains operational, and is said to be Britain's oldest lighthouse. The current lantern was installed by Trinity House in 1819. The chapel was in use as lighthouse keepers cottage and was restored in 1962 by the local Rotary Club, under whose auspices the chapel is open to visitors in the summer months. We sail at 3 pm and have our last gala dinner this cruise.

On our way to the Channel Islands we have a rough sea. And arriving there we can hardly see the island because of the rain. The worse summer storm in a long time was over Western Europe this weekend. SAINT PETER PORT is the capital of the island of Guernsey, one of the Channel Islands near the French Coast. The Baliwick of Guernsey (with the islands of Alderney, Herm and Sark) is a Crown Dependency and not part of the United Kingdom. the other big Channel Island of Jersey is another Bailiwick with some uninhabited island groups. Saint Peter Port has Castle Cornet dating back to the 13^th century. There are statues of Queen Victoria and Victor Hugo, who lived here in Hauteville House (now a museum) when he was in exile. Here he wrote Les Misérables (known to some of you as Les Mis) in 1862. The difference in tides is big here, between 7 and 11 meters (between 21 and 33 inches) so we have to use the tenders. They start at 10 am and will run till 8:30 pm. We’ll stay here until after midnight. We have (not yet) been ashore because of the rain, maybe later this afternoon or not. We have been to all these islands, so we are not missing anything. Oh, Dawn & Bernie, Holland America has stroopwafels in the Exploration Café!

Greencastle (Londonderry), Belfast en Dublin

Woensdag 22 juli zijn we alweer een week aan boord. Vooral ’s avonds is het vaak helder en dan is het licht erg mooi. We vermaken ons prima en zijn veel buiten. Maar we worden niet erg bruin. We komen aan bij de mond van Lough Foyle. We moeten vroeg op omdat we niet doorvaren richting Londonderry maar we gaan tegenover Greencastle (Republiek Ierland) voor anker. De tenders gaan uit en zo gaan we ook vandaag aan de wal. We liggen in Lough Foyle dat is het estuarium van de Foyle in Ierland en Noord-Ierland. Het begint bij verlaten van de Foyle in Derry en vormt de scheiding tussen het schiereiland Inishowen in de Ierse county Donegal en county Derry in Noord-Ierland. Volgens een gezegde is Lough Foyle de enige plaats ter wereld waar het noorden het zuiden is en het zuiden het noorden. (De republiek Ierland wordt in Noord-Ierland het zuiden genoemd, terwijl het noorden de term is die gebruikt wordt voor Noord-Ierland).Daar stappen we in de bus en omdat we de pont missen die eens per uur naar de overkant gaat (Noord-Ierland), rijden we om via de stad Londonderry en daarna naar het oosten via Coleraine en Portstuart naar Bushmills en Giants Causeway. Ook nu wisselend weer; mooie wolkenluchten en af en toe een bui. Toen ik hiet in `1971 was, waren er denk ik 20 mensen,nu is er een enorm visitors center en kun je over de koppen lopen. Er is zelfs een shuttlebus. Giant's Causewayis een rotsformatie aan de noordoostkust van Noord-Ierland (vlakbij Bushmills, de oudste Ierse whiskystokerij), die bestaat uit zo'n 40.000 basalt-zuilen. De formatie staat sinds 1986 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De rotsen zouden zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting, zo'n 60 miljoen jaar geleden. De locatie is de meest bezochte toeristische attractie van Noord-Ierland. Ik was hier al eens in 1971. De legende gaat dat de Ierse reus Fionn mac Cumhaill (Finn McCool) een pad door de zee (causeway) naar Schotland bouwde om met zijn Schotse tegenhanger Benandonner te vechten. Op het moment dat Fionn in Schotland aankomt, ziet hij dat Benandonner nog reusachtiger is dan hijzelf en hij vlucht terug naar Ierland. Daar aangekomen, achtervolgd door de Schotse reus, vraagt McCool aan zijn vrouw om hem als baby te vermommen. Op het moment dat Benandonner in Ierland aankomt ziet hij de vrouw met de baby, waarbij hij schrikt van de grootte van het kind, aannemend dat de vader van zo'n groot kind vele malen groter en sterker zal zijn dan hijzelf en hij vlucht terug naar Schotland. Op zijn vlucht vernielt Benandonner het pad. Alleen het begin in Ierland en het eind in Schotland (Fingal's Cave op het eiland Staffa) blijven bestaan.

De terugweg gaat via de veerboot van Mallinigan Point naar Greencastle en de tender.

Donderdag 23 juli varen we de haven van BELFAST binnen. Het is aardig helder en we liggen betrekkelijk dichtbij de stad die sinds de jaren twintig van de vorige eeuw de hoofdstad is van Noord-Ierland. Het was lange tijd een verdeelde stad en in bepaalde opzichten is het dat nog steeds. Je ziet in elk geval heel veel herinneringen aan bommen, gevechten en muren en hekken om wijken. Maar gelukkig is er sinds een kleine twintig jaar een hoop verbeterd. Ik was voor het eerst in Belfast in 1968, in juli, slechts een paar maanden voor de eerste gevechten begonnen. Tijdens mijn bezoek aan vriendinnen Grace, Beulah, Jean en Aileen in 1971 werd er dagelijks een paar keer gecontroleerd als we rondreden. Niet echt prettig. Ik vond het een verademing te zien hoe het nu is! Wie meer wil weten over The Troubles moet zelf even googelen. We hebben na het doen van de was om tien uur de shuttle naar City Hall genomen en zijn daar op de Hop-on-Hop-off bus gestapt. Het prachtige moderne Titanic Museum kunnen we vanaf ons balkon zien, evenals de skyline, maar het uitzicht vanaf Cave Hill bij Belfast Castle is prachtig. Al met al nu een stad die zeker een bezoekje waard is. Omdat de shuttlebussen alleen rijden van 9:00 tot 11:00 en van 15:00 tot 17:00 hebben we terug een taxi genomen. We hebben laat geluncht op het schip en veel frisse lucht opgedaan.

Op vrijdag 24 juli komen we aan in Dublin. Vanuit DUBLIN gaan we met een excursie meeMalahide en Howth en bezoeken Malahide Castle, waar de Talbot-familie heel lang woonde. De oorsprong van het kasteel is al in de 12^e eeuw. Velen waren er te gast zoals bijvoorbeeldde in Edinburgh geboren Schotse rechtsgeleerde James Boswell (1740-1795). Hij was dagboekschrijver en auteur. Hij is het meest bekend om de biografie die hij schreef van een van zijn tijdgenoten, de Engelse literator Dr. Samuel Johnson. Boswell schijnt een groot deel van die biografie op Malahide Castle geschreven te hebben. Zijn naam is in de Engelse taal overgebleven als een term (Boswell, Boswellian, Boswellism) wat staat voor een trouwe begeleider en waarnemer, in het bijzonder iemand die die waarnemingen vastlegt in tekst. . In A Scandal in Bohemia, van Sir Arthur Conan Doyle's zegt Sherlock Holmes liefdevol over Dr. Watson "I am lost without my Boswell." In Howth, een dorpje op een schiereiland net ten noorden van Dublin, is een vuurtoren en de Abbey Tavern, een 16^e-eeuwse pub waar o.a. the Dubliners zongen. Wij drinken er een Irish Coffee.Tal van bekende Ierse mensen hebben of hadden huizen in en om Howth.

Wednesday July 22 we arrive near Greencastle situated near Londonderry in Donegal (Republic of Ireland). We have to tender ashore and drive around it to make our excursion. Lough Foyle, sometimes Lough Foyle, is the estuary of the River Foyle, situated between County Donegal, Republic of Ireland, and County Londonderry, Northern Ireland. From here we will visit: Giant's Causeway is an area of about 40.000 interlocking basalt columns, the result of an ancient volcanic eruption. It is located in County Antrim on the northeast coast of Northern Ireland, about three miles (4.8km) northeast of the town of Bushmills (where the oldest Irish whisky distillery is located). It was declared a World Heritage Site by UNESCO in 1986. According to legend, the columns are the remains of a causeway built by a giant. The story goes that the Irish giant Fionn mac Cumhaill (Finn MacCool), was challenged to a fight by the Scottish giant Benandonner. Fionn accepted the challenge and built the causeway across the North Channel so that the two giants could meet. In one version of the story, Fionn defeats Benandonner. In another, Fionn hides from Benandonner when he realises that his foe is much bigger than he. Fionn's wife, Oonagh, disguises Fionn as a baby and tucks him in a cradle. When Benandonner sees the size of the 'baby', he reckons that its father, Fionn, must be a giant among giants. He flees back to Scotland in fright, destroying the causeway behind him so that Fionn could not follow. Across the sea, there are identical basalt columns (a part of the same ancient lava flow) at Fingal's Cave on the Scottish isle of Staffa, and it is possible that the story was influenced by this.

The way back to the ship is via the Foyle Ferry from Mallinigan Point to Greencastle followed by the tender.

On Thursday the 23^rd we arrive in the harbor of BELFAST. Belfast is the capital of Northern Ireland since the 1920s, when the area decided to remain loyal to the king of England, while the rest of the island became the Republic of Ireland with Dublin as capital. When I was here in 1968 it was just before “The troubles” started. In 1971 when I was back in the area for a visit to a couple of Northern Irish friends (Grace, Beulah, Jean and Aileen) we were stopped several times a day to be checked by military. The scars of bombing and fighting are still visible in Belfast, as is the separation between the protestant and the catholic neighborhoods. If you want to know more about what happened here, google The Troubles Northern Ireland”. We took the shuttlebus into town to City Hall and got on the Hop-on-Hop-off bus. We saw a big part of the city and were surprised by what has improved over the last 20 years or so. The Titanic was built here and the dock were that was done is now the sport where the Titanic Museum is, a very modern building. We enjoyed the weather (about 16 C) and came back by taxi beause between 11 am and 3 pm the shuttlebuses don’t go.

We arrive in Dublin on a Friday. From DUBLIN we go on an excursion to Malahide and Howth. We visit Malahide Castle, where the Talbot Family lived for a long time. The origin of the castle was in the 12^th century. A lot of people have been guest of the house, like for instanceJames Boswell, 9th Laird of Auchinleck (1740–1795). He, was a Scottish lawyer, diarist, and author born in Edinburgh. He is best known for the biography he wrote of one of his contemporaries, the English literary figure Samuel Johnson, which the modern Johnsonian critic Harold Bloom has claimed is the greatest biography written in the English language. Boswell's surname has passed into the English language as a term (Boswell, Boswellian, Boswellism) for a constant companion and observer, especially one who records those observations in print. In A Scandal in Bohemia, Sir Arthur Conan Doyle's character Sherlock Holmes affectionately says of Dr. Watson, who narrates the tales, "I am lost without my Boswell." In Howth, a peninsula just north of Dublin, is da lighthouse and the Abbey Tavern, a 16^th century pub where a.o. the Dubliners sang and we drank an Irish Coffee.

Invergordon, Kirkwall, Portree en Oban

Zaterdag 18 juli zijn we ook al weer vroeg wakker. Het geschommel van de boot is een stuk minder en nu nauwelijks meer merkbaar. Al vroeg een vuurtoren en als we de Cromarty Firth invaren, zien we in het mooie dorpje ook de Cromarty lighthouse. Iets over negenen leggen we aan in Invergordon. Later lopen we het dorp in. Alle locals zeggen gedag; we voelen ons meteen thuis, want dat doen mensen in IJlst ook. Er zijn 11 leuke muurschilderingen die het leven in de Hooglanden in heden en verleden laten zien, verder mooie plantenbakken en het is er heel rustig. We gaan aan de koffie en doen een brief voor mijn twee oude Noordierse vriendinnen op de bus voor we teruglopen naar de Prinsendam. ’s Middags een dans- en muziekvoorstelling door een lokale groep in het theater en als we uitvaren en band met drums en pipes op de kade. We varen een halfuur na schematijd weg, maar dat was aangekondigd. Over INVERGORDON: het dorp Invergordon heeft een flinke cruisehaven en ligt bij het eind van een Firth (fjord). Het is omgeven door bergen en heuvelachtig landbouwgebied. Invergordon is de toegangspoort naar de Schotse Hooglanden en attracties als Loch Ness met monster Nessie; Cawdor, Brodie en Dunrobin Castles; Dornoch Cathedral; Fort George en Culloden Battlefield; the Falls of Shin; Glenmorangie Distillery; Royal Dornoch Golf Course; en de stad Inverness.

Zondag 19 juli begint wat grijs en in de ochtend regent het af en toe een beetje. De temperatuur is rond de 14 graden. We komen aan in KIRKWALL, gelegen op Mainland, het grootste eiland van de Orkneys. De mensen hier spreken met een bijzonder accent en sommige woorden kun je ook vinden in de Skandinavische talen. De Vikingen woonden hier tot laat in de Middeleeuwen voordat het gebied overging naar Engeland. Omdat we in 2007 al eens op Orkney waren, maken we nu een rit langs de noordkant van Mainland. We stoppen bij Birsay voor een uitzicht op het gelijknamige eilandje dn een kijkje aan het strandje (bingo). De tweede stop is bij de Cliffs of Yesnaby, voor we langs de meer dan 5000 jaar oude resten van Skara Brea rijden. We komen uit in Stromness, in grootte de tweede plaats van Orkney. Plaspauze; gezien de rijen zijn we niet de enigen die hoge nood hebben. Daarna de Standing Stones of Stenness en de Ring of Brodgar; Er tussenin een nieuwe ontdekking waar nog volop onderzoek wordt gedaan. De Stading Stones, de Ring en Skara Brea zijn UNESCO World Heritage. Op de terugweg naar Kirkwall en het schip komen we langs Scapa Flow dat in beide wereldoorlogen een rol speelde. Het verhaal volgt hier: Scapa Flow is een beschutte baai in de Orkney-eilanden tussen de eilanden Mainland (Orkney), Graemsay, Burray, South Ronaldsay en Hoy. De Vikingen gebruikten de binnenzee al voor hun oorlogsschepen. Het is na Sydney Harbour (Australië) de grootste natuurlijke haven. In 1904 werd het de thuisbasis van de Britse 'Grand Fleet' en tot 1956 bleven de Britten de marinebasis gebruiken. Na de Eerste Wereldoorlog werd de Duitse oorlogsvloot hier voor anker gelegd in afwachting van de bepalingen van het Verdrag van Versailles. De Duitse bevelvoerder Ludwig von Reuter gaf echter in juni 1919 opdracht de schepen tot zinken te brengen om te voorkomen dat de vloot in Britse handen viel. Van de 74 Duitse schepen in Scapa Flow werden er 52 inderdaad door de eigen bemanning tot zinken gebracht, waaronder 15 van de 16 slagschepen. Ook in de Tweede Wereldoorlog was Scapa Flow de voornaamste operatiebasis van de 'Home Fleet'. Op 14 oktober 1939, voer de U-47 onder commando van Günther Prien de beschutte baai in. Hij slaagde erin twee torpedo's op het oude slagschip HMS Royal Oak af te vuren. De tweede torpedo sloeg een gat van ongeveer 9 m in de HMS Royal Oak, waardoor zij kapseisde en zonk. 833 opvarenden kwamen om. Na deze aanval werden op aandringen van Winston Churchill door Italiaanse krijgsgevangenen de zogeheten 'Churchill Barriers' aangelegd. Hierdoor werd de oostelijke route geblokkeerd. De HMS Royal Oak is tegenwoordig een monument en een militaire begraafplaats. In de jaren twintig werd een aantal schepen van de Hochseeflotte geborgen, maar er liggen er nog acht, die een toeristische attractie vormen voor duikers. Het hoogwaardige staal van de geborgen schepen heeft in het ruimtevaarttijdperk een nieuwe bestemming gekregen, zoals in ruimteschepen (Apollo-project, ruimtesonde Galileo en ruimtesonde Pioneer bevatten stukken staal van de Duitse keizerlijke vloot.

Maandag 20 juli varen we binnen in de baai bij PORTREE. Het lijkt even aardig helder. Gedurende de ochtend blijft dat ook zo, maar in de loop van de middag trekt het dicht, Je gaat uiteindelijk niet voor het weer deze kant op. We liggen op een afstandje van het pastelkleurige dorp en de tenders gaan al vroeg naar buiten. Wij verdwijnen in een tender rond tien uur, varen tussen de fishfarms door en lopen Portree in om koffie te drinken (na een “warm water” waarschuwing houd ik het op hot chocolate). Portree ligt aan de oostkant van Isle of Skye (het grootste eiland van de Inner Hebriden) en wordt geflankeerd door hoge kliffen. Omdat we hier in 2007 een hele dag hebben rondgekeken, blijven we verder aan boord. We leveren het formulier in om over anderhalve week in IJmuiiden las laatste groep van boord te gaan (tussen 8:45 en 9:15, Cora en Peter, jullie kunnen uitslapen en wij ook).

Na een tamelijk winderige nacht, varen we op dinsdag de 21^e OBAN binnen langs Lismore lighthouse. Oban is een plaats aan de westkust van Schotland. Het stadsbeeld wordt grotendeels bepaald door de McCaig's Tower, een replica van het Colosseum. Oban heeft ook een whiskystokerij die al sinds 1794 een single malt whisky maakt met dezelfde naam. Gratis rondleiding en toegang. We liggen de eerste paar uur vlak bij het centrum, maar daarna moeten we verder naar buiten omdat de waterstand te laag wordt, Een stukje verder tenderen dus. We lopen een rondje om de haven heen, vinden het hotel met de vele klapdeuren en krakende vloeren uit onze rondreis in 2007. Maar Marjoleine, je weet niet wat je ziet, het geheel is zo opgeknapt, veel meer winkels open en druk, koffietentjes, zitjes, kortom leuk. De temperatuur vandaag is 13 graden. We blijven liggen tot een uur of acht vanavond voor we oversteken naar Noord-Ierland. Onze excursie daar is vervroegd, maar daarover meer in het volgende verhaal.

On Saturday the 18th we arrive in Invergordon. The small friendly village with the big cruise liner port, INVERGORDON lies near the head of a Firth (or fjord), and is surrounded by mountains and rolling farmland. Invergordon is seen as the gateway to the Scottish Highlands and attractions like Loch Ness and its famous monster Nessie; Cawdor, Brodie and Dunrobin Castles; Dornoch Cathedral; Fort George and Culloden Battlefield; the Falls of Shin; Glenmorangie Distillery; Royal Dornoch Golf Course; and the City of Inverness. Invergordon itself has a famous mural trail with 11 large coloured wall paintings representing life in the Highlands past and present. In the afternoon we have a song and dance show in the ships’ theater and when we sail away a pipes and drums band plays on the dock.

Sunday the 19^th starts somewhat grey, occasionally during the morning there is some light rain. We are docked in KIRKWALL, the capital of Orkney. People here have a special accent and some of the words they use go back to the time the Vikings lived here. Because we have been to Orkney once before, we make a tour of the northern part of Mainland (the biggest island with Kirkwall on it) and we have a windy stop at Birsay for a view of the lighthouse and the rough coastline. After another stop at the cliffs of Yesnaby and then passing over 5000 year old Skara Brea to on to Stromness for comfort (much needed by a lot of people, so long lines). The standing stones of Stenness are next. We pass by the Ring of Brodgar The standing stones, the ring and Skara Brea are a UNESCO World Heritage. We pass by Scapa Flow before returning to Kirkwall and the ship. The history of Scapa Flow is as follows: Scapa Flow is a body of water in the Orkney Islands, sheltered by the islands of Mainland, Graemsay, Burray, South Ronaldsay and Hoy. Scapa Flow is the second largest natural harbour in the World after Sydney Harbour, Australia. Scapa Flow is one of Britain's most historic stretches of water - located within the Orkney Islands, off the northeast coast of Scotland. Its sheltered waters have been used by ships since prehistory and it has played an important role in travel, trade and conflict throughout the centuries (think Vikings and World Wars). Following the German defeat in WWI, 74 ships of the Kaiserliche Marine's High Seas Fleet were interned in Gutter Sound at Scapa Flow pending a decision on their future in the peace Treaty of Versailles. On 21 June 1919, Rear AdmiralLudwig von Reuter, the German officer in command at Scapa Flow, made the decision to scuttle the fleet after waiting for the bulk of the British fleet to leave on exercises, this to prevent their falling into British hands. The Royal Navy made efforts to board the ships to prevent the sinkings, but the German crews had spent the idle months preparing for the order. The British did eventually manage to beach the battleship Baden, the light cruisers Nürnberg, and Frankfurt together with 18 destroyers, but the remaining 52 ships, the vast bulk of the High Seas Fleet, were sunk without loss of life. At least seven of the scuttled German ships, and a number of sunken British ships, can be visited by scuba divers. Primarily because of its great distance from German airfields, Scapa Flow was again selected as the main British naval base during WWII. The strong defences built during WWI had fallen into disrepair. Defence against air attack was inadequate and blockships sunk to stop U-boats from penetrating had largely collapsed. On 14 October 1939, under the command of Günther Prien, U-47 penetrated Scapa Flow and sank the WWI–era battleship HMSRoyal Oak anchored in Scapa Bay. The second torpedo blew a 30-foot (9.1m) hole in the Royal Oak, which flooded and quickly capsized. Of the 1400-man crew, 833 were lost. The wreck is now a protected war grave. New blockships were sunk, booms and mines were placed over the main entrances, coast defence and anti-aircraft batteries were installed at crucial points, and Winston Churchill ordered the construction of a series of causeways to block the eastern approaches to Scapa Flow; they were built by Italian prisoners of war held in Orkney. These "Churchill Barriers" now provide road access from the mainland to Burray and South Ronaldsay, but block maritime traffic. In the 1920s some ships from the Hochseeflotte were salvaged and the steel has been used in space projects like Apollo, Galileo and Pioneer.

PORTREE is on the east side of the Isle of Skye (the largest island of the Inner Hebrids) and it is flanked by high cliffs. We arrive in the bay on Monday 20 July. In the morning the weather is OK, but in the afternoon it starts to drizzle (is that even a word?). We have to use a tender to get to the pastel colored village. It is lovely and quiet. We have hot chocolate, listen to the bagpipes and go back to the ship. Skye is beautiful, but we were here in 2007 and did see the whole island

After a night with a somewhat rough sea state we pass by Lismore lighthouse beforearriving in Oban. OBAN is on the Scottish west coast. Het skyline of the town is dominated by McCaig’s Tower, a replica of the Colosseum. Oban has a distillery that makes a single malt whiskey of the same name (since 1794). We are close to town for the first couple of hours, but have to move further out due to the low tide. Oban has improved much since we were here in 2007; more shops, restaurants and even a good bookstore. We will stay here until about 8 pm before we start crossing to Northern Ireland, More about that in our next story. Hope you are not bored by all these info.

Nat begin / Wet Start

Het begint nattig woensdagmorgen als we onderweg gingen naar Hoofddorp. We zijn rond elf uur bij Cora en Peter, waar we lekker een bakkie doen. We rijden daarna met z’n vieren naar IJmuiden en als je dan denkt dat het vinden van de Felison Terminal simpel is, dan heb je het mis. Er zijn er namelijk twee (de andere is de Felison Cruise Terminal en een heel eind verder). De ene is voor de veerboten naar Newcastle en de andere ligt bijna aan het strand tegen de zuidpier aan. Na het raadplegen van twee als soldaat verklede blonde jochies moeten we “helemaal terug naar het Wok-restaurant en dan linksaf”. Kortom we komen er wel. Cora en Peter nemen de auto mee en wij gaan naar binnen. Trap op en daar wachten en dan hier beneden inchecken. “Wat moeten we dan boven?”, vragen we. Een gezondheidsformuliertje invullen. Kan niet beneden want “die hebben we hier niet”. Enorme trap of lift. Achterlijk geregeld dus. Daarna zijn we vrij snel ingecheckt en door de security. Om iets voor tweeën zijn we aan boord en in ons stateroom. De koffers zijn er ook vlot en we pakken ze uit nadat we een broodje hebben gegeten boven. De sloepenrol is om halfvier. Als we daar staan ontwaren we Cora en Peter met hun kennissen uit Velserbroek op het Pierewaaierspad tegenover de boot. We zwaaien en zij zwaaien terug als we uitvaren. Dat is rond halfvijf want we moesten wachten op een “late roeping” die nog aan boord moet. Als we ’s avonds in het restaurant zitten begint zelfs de zon te schijnen.

Donderdag 16 juli is het half bewolkt. Een heel rustige zeedag. We zijn veel buiten en lezen. We zien veel meeuwen en ook zeekoeten die net zo’n schreeuwgeluid maken als hun meerkoetneefjes. Ze duiken ook veelvuldig. Ik kijk naar een kookdemonstratie en ga ’s middags in het theater naar een presentatie over de eerste havens luisteren en kijken. We krijgen een door slechte vertaling een onleesbare Nederlandse brief over immigratie. We denken dat we ons maar gaan aanmelden als tekstredacteuren aan boord, want ook het menu bij het formal avondeten is heel klungelig (biefstuk wordt varkenshaas genoemd en tong is schar). J! We horen date r nog veel meer mensen gisteren de terminal niet konden vinden, ook de dame die het schip heeft laten wachten. Kortom we vermaken ons wel.

Vrijdag 17 juli vaen we iets over zessen de Firth of Forth in en door de dikke regenbuien zien we een paar vuurtoren en de spoorbrug die sinds een week of twee op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. We verzamelen na het ontbijt, laten ons ID-kaartje checken door de Britse grenscontrole en stappen in bus nummer 7 naar Falkirk. We kunnen vanaf de verkeersbrug de beroemde spoorbrug fotograferen. Het is ondertussen droog. We zijn om 10:15 in Falkirk en zien direct al restanten van de Antonine Wall. We stappen in een bootje dat met ons de kanaalverbinding tussen twee Schotse kanalen gaat doen. Leuke ervaring. Hieronder het verhaal.

Het Falkirk Wheel is een draaiende scheepslift genoemd naar de stad Falkirk in centraal-Schotland (ergens tussen Edinburgh en Glasgow in). De lift verbindt het Forth and Clyde Canal met het Union Canal. De scheepslift werd voltooid in 2002. De volledige realisatie van het project kostte 84,5 miljoen Engelse pond. Voorheen (tot de jaren dertig) waren deze kanalen verbonden met behulp van elf sluizen. De lift brengt boten 24 meter omhoog, maar het Union Canal is nog 11 meter hoger dan het aquaduct bij de lift, dus de boten moeten nog een keer door een sluis. Dit komt door de Antonine Wall, een van de muren met forten uit de Romeinse tijd. Door dat stuk historie kon men niet graven. Het Falkirk Wheel is de enige roterende scheepslift ter wereld en wordt beschouwd als een uniek kunstwerk.

Iemand uit de bus breekt een pols bij het uitstappen uit de bus. Ze is net zo eigenwijs als ik in 2007, want ze weigert in het ziekenhuis te blijven en vervolgt gewoon de cruise. Komt wel goed! Na het bootrondje dat ook onder de Antonine Wall doorgaat, lopen veel mensen (inclusief Jan) nog naar de Romeinse muurresten. We rijden daarna (later dan gepland) terug naar het schip over de Kincardyne bridge en door Culross. We lunchen met een frietje bij het zwembad.

We had a wet start driving to Hoofddorp first, where our friends Cora and Peter live. They took us to Ijmuiden where the locks are that form the beginning of the canal to Amsterdam. We were on board the Prinsendam just before 2 pm. The safety drill was at 3:30 pm and we left the harbour at about 4:30. While having dinner the sun started shining over the North sea.

Thursday July 16^th is a sea day, some clouds but the afternoon is mainly sunny. We follow a cooking demonstration and listen to a presentation about the first three harbours. We get all the information in very badly translated Dutch. Jan asks reception to give us the English version for the rest of the cruise. We have a very nice dinner and hear that we were not the only ones that could not find the terminal yesterday J.

On the 17^th we are in Rosyth near Edinburgh and we are close to the Forth Bridge that was only two weeks ago appointed a UNESCO Worl Heritage. We have an excursion and we get in the bus for the short drive across the river to Falkirk (with good sights of the famous bridge). At the Falkirk Wheel we get on a boat to go from one Scottish canal to another. Here is the story:

The Falkirk Wheel is a rotating boat lift in Scotland, connecting the Forth and Clyde Canal with the Union Canal. The lift, named after the nearby town of Falkirk in central Scotland (between Edinburgh and Glasgow), opened in 2002. It reconnects the two canals for the first time since the 1930s (11 locks) as part of the Millennium Link project. The wheel raises boats by 24 metres (79ft), but the Union Canal is still 11 metres (36ft) higher than the aqueduct which meets the wheel. Boats must also pass through a pair of locks between the top of the wheel and the Union Canal. This is due to the Antonine Wall, one of the walls from Roman times through which they obviously could not drill. The Falkirk Wheel is the only rotating boat lift of its kind in the world.

Jan and a lot of other people walk up to the Antonine Wall. We drive back across another bridge and through the village of Culross.

Welkom op mijn Reislog British Isles!

Hallo

De controle van mijnblaas is weer achter de rug en dieis perfect volgens de uroloog, Hij kondigde aan dat ik nog drie spoelingen moet krijgen (in september) en dat de volgende controle begin januari 2016 zal zijn. Jan is helemaal OK (sinds anderhalf jaar een niet-roker geworden op de koop toe). Kortom we gaan op reis en hoeven niet ver om aan onze cruise te beginnen. We vertrekken namelijk op 15 juli om 16:00 met de Prinsendam vanuit IJmuiden.

Omop de hoogte te blijven van onzereis met de Prinsendam van Holland America Line naar Schotland, Orkney, Noord-Ierland en Ierland, Wales, Engeland (Devon) en Guernsey zul je vanaf nuhierregelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we zijn of zijn geweest! Onze cruise gaat twee weken duren.

Ik heb je op de mailing list gezet zodat jeautomatisch een mailtje ontvangt wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Je kunt je altijd afmelden en later weer aanmelden.

We vinden het leuk als jeaf en toe een berichtje achterlaat!

Leuk dat je met ons meereist!

The cystoscopy was good en the urologist said my bladder was in a perfect condition now. I will have three more treatments in September and the next cystoscopy is in January 2016. But first we are going to cruise on Prinsendam (Holland America Line) to Scotland, Orkney, Northern-Ireland and Ireland, Wales, England (Devon) and Guernsey. From now on you will find new stories (verhalen) and pictures (foto's) and thanks to the map (kaart) you will always know where we are or where we have been. We will leave for two weeks om IJmuiden (west of Amsterdam) on July 15th. Every time something changes you will receive an e-mail announcing it.

We like to receive you comments (reactie).

It's nice that you travel with us!

Alie & Jan